آبله یکی از کشنده ترین بیماریهای قناری محسوب می شود، این بیماری دارای واگیری بالا می باشد و حشرات خونخوار و مایت های قرمز مهمترین عامل انتقال و همه گیری آبله محسوب می شوند. در تمام طول سال امکان درگیری با آبله وجود دارد اما اواخر تابستان و اوایل پاییز این احتمال بیشتر است.
ویروس آبله دارای 3 نوع بیماری زایی است.
1) فرم جلدی:
این فرم جلدی باعث ایجاد ضایعات پوستی روی پنجه‌ها، پاها، اطراف چشم و منقار می شود. پرنده های آلوده با شدت، منقار و چشم خود را روی چوب های نشیمنگاه می کشند و یا ممکن است با کندن ضایعات روی پاها در آن نواحی خونریزی ایجاد کنند.
2) فرم دیفتریک:
این فرم باعث ایجاد ضایعات در ناحیه حلق، زبان، حنجره می شود ضایعات پنیری شکل خاکستری مایل به قهوه ای از نشانه های این فرم از آبله است. در این فرم پرنده به سختی تنفس می کند.
3) فرم سپتیسمیک:
این فرم خطرناکترین و کشنده ترین فرم آبله محسوب می شود. پرنده به سختی نفس می کشد و قادر به آب و غذا خوردن نیست. تلفات 90% تا 100% اتفاق می افتد. برخلاف دیگر مشکلات مربوط به قسمت فوقانی دستگاه تنفس مثل مایت نای و یا عفونت های باکتریایی تنفس در این فرم سخت اما بی صدا می باشد.
درمان:
برای این بیماری درمان وجود ندارد اما اگر خیلی زود و به موقع تشخص داده شود می تواند با انجام واکسیناسیون کل پرنده های موجود، از شدت تلفات کاست. استفاده از ویتامین ها به ویژه ویتامین A و C می تواند مفید باشد. ضد عفونی فضای کلی پرنده ها از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
پیشگیری:
واکسن های تجاری آبله قناری به صورت تلقیح زیر پوست بال در بازار موجود است. اثر ایمنی زایی واکسن 2 تا 4 هفته پس از تلقیح اتفاق می افتد.
